เรื่องพีค EP.1

พอดีได้มีวันหยุดหลังปิดบลอค endocrine ไป
ตอนแรกว่าจะกลับบ้าน แต่พอดีมีซ้อมงาน เลยอดกลับบ้าน 
เลยจะไปเที่ยวเดินห้างแทน แก้เบื่อ ชวนเพื่อนไปคนนึง 
ตอนแรกว่าจะไม่ดูหนัง สุขสันต์วันโสด low season พอดีเพื่อนแนะนำมาอีกทีว่าดีมาก 
เพื่อนบอกว่า ผีโผล่มานิดเดียว แต่ความจริงคือ กุกริ้ดเกือบทั้งเรื่อง 🙄
ตอนแรกคิดว่าจะเป็นหนังรักทั่วๆไป  
แต่พอได้ดูแล้ว คือดันตรงความรู้สึกเราพอดี 
ตอนนี้ อายุยี่สิบ เจออะไรเยอะเยะขึ้นมากกว่าแต่ก่อนตอนที่ยังเรียนมัธยม
ตอนเรียนเด็ก เรามีสเปค ไม่ใช่แค่แบบคนที่ชอบ แต่หมายถึงเพื่อน หรือคนรอบตัวด้วย 
แต่ก่อนเราชอบเพื่อนที่เป็นเด็กเรียน เรียบร้อย พูดเพราะมาก ตอนนี้ก็ชอบอยู่ 
ชอบคิดว่าถ้าจะอยากอยู่กับใครนานๆ ก็ขอให้เป็นคนแบบนี้แหละ 
แต่พอกลับมาดูตัวเอง คนแบบนั้นรอบตัวเราแทบไม่มีเลย 
เลยทำให้คิดว่า คำว่าชอบหรือเสปคที่ตั้งไว้ กับ สิ่งที่อยู่กับเราจริงๆมันคนละอย่างกันเลย
เพื่อนที่อยู่กับเราตอนนี้ก็พอๆกับเรา ไม่ได้เรียบร้อย ไม่ได้เด็กเรียนอะไรมากมาย ไม่ได้จริงจังมาก ออกแนวสบายๆด้วยซ้ำไป 
พอดูหนังจบเลยรู้สึกว่าค่อนข้างตรงกับชีวิตตัวเองดี ตรงที่คนที่เราชอบ กับ คนที่สบายใจที่อยู่ด้วย บางทีก็ไม่ใช่คนเดียวกัน แต่ถ้าอยากอยู่กับใครสักคน ตอนนี้ก็คงจะเปลี่ยนเป็นคนที่สบายใจที่จะอยู่ด้วยแล้วล่ะ 🙂


ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

รูปภาพ
ตอนที่ประกาศผลว่าติดแพทย์แล้ว ก็รีบโทรไปบอกแม่เลย ตอนนั้นแม่กำลังอยู่ที่ตปท แล้วก็รีบวิ่งไปบอกยาย บอกพี่ บอกพ่อ บอกป้า  ตอนนั้นรู้สึกดีใจที่ติด แต่ในใจก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังทำไม่เต็มที่ ยังไม่พอใจกับคะแนนตัวเอง ทำให้นึกถึงตอนตัวเองอยู่มอต้น ตอนนั้นสอบสังคมแล้วคะแนนน้อยกว่าเพื่อน 1 หรือ 2 คะแนนนี่แหละ ได้รองท๊อปรึยังไง ไม่แน่ใจ  แต่ตอนนั้นรู้สึกมั่นใจมากกว่าจะได้มากกว่านี้ พอไม่เป็นดั่งใจ เลยไม่ค่อยพอใจกับคะแนน ตอนนั้นก็บอกแม่ว่า คะแนนมันน้อย แต่แม่ก็เอาหมูจุ๋มมาเลี้ยงที่บ้าน บอกว่าได้เยอะแล้วนิ แต่ตอนนั้นรู้สึกไม่พอใจจริงๆนะกับคะแนนตัวเอง 5555 มาถึงตอนที่สอบติดแล้ว ถึงจะสอบติดแล้วแต่ก็ยังอยากไปสอบใหม่ เรารู้สึกว่าถ้ามันจะได้น้อย ก็ขอให้มันน้อย เพราะมันยาก ไม่ใช่ว่ามันน้อยเพราะไม่เต็มที่ แต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว พอมาตอนนี้ปีหนึ่งก็ยังทำตัวแบบเดิม ถึงแม้เทอมแรกจะค่อนข้างดี แต่เทอมสองเพราะอะไรหลายๆอย่าง เราแบ่งเวลาไม่ถูก เลยแย่เลย ปีสองและต่อๆไปเราก็ไม่อยากไปเสียใจกับอะไรแบบนี้อีก เราไม่อยากผิดพลาดเพราะความไม่ใส่ใจ ดังนั้นตอนปีสองเลยอยากจะตั้งใจเรียน แบบที่ตัวเองตั้งใจไว้ รูป...
อ่านเพิ่มเติม
พึ่งมาดู วันพีช ตอนที่เอสกำลังโดนประหาร แต่ตอนนี้พึ่งดูถึงตอนที่ลูฟี่แหกคุก ตอนแรกไม่กล้าดูต่อ ไม่อยากเห็นเอสตาย แต่พอมาคิดดูดีๆ เอสไม่ได้น่าสงสารหรือน่าเวทนาเลย เอสเท่มาก! พอมาคิดๆดู เคยอ่านหนังสือ sapiens เคยเขียนไว้ว่า แม้แต่ความยุติธรรมก็ไม่มีอยู่จริง มันก็คงจะจริงละมั้ง… พอดูเรื่องวันพีชแล้ว เรามักจะมโนภาพว่า โจรสลัดเป็นคนเลว แต่คนดีๆอย่างลูฟี่ก็มี แม้แต่ประชาชนทั่วไปเองก็อาจจะกลายเป็นโจรก็เป็นไป เพราะฉะนั้นพอคิดเรื่องที่เอสโดนสังหารแล้ว เรายังดูไม่จบเลยไม่รู้เหตุผลจริงๆ แต่เราคิดว่า เอสเองก็ไม่ต่างอะไรจากคนทั่วไป มีคนที่สำคัญ มีครอบครัว เพราะฉะนั้นไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร ทำอะไร ก็อาจจะมีคนที่รักเขาอยู่ก็เป็นได้ และไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใด ถ้าเขาจากไป ก็ต้องมีคนที่เสียใจอยู่แน่นอน
อ่านเพิ่มเติม
บางทีรู้สึกแปลกที่ทำไม ความอ่อนโยน ถึงเป็นสิ่งที่หลายครั้งถูกมองข้าม  คนที่มีความอ่อนโยน กลับถูกมองว่าอ่อนแอ ทั้งที่คนที่มีความอ่อนโยน คือคนที่มีความเห็นอกเห็นใจ และ แคร์คนอื่นมากที่สุด กลับโดนเป็นฝ่ายที่ถูกทำร้ายจิตใจอยู่เสมอ  อาจจะเพราะว่าคนอื่นมองว่า ไม่ว่าจะพูดอะไรเขาก็ไม่ตรอกอะไรกลับมา  มันแน่อยู่แล้วที่เขาจะไม่ว่าอะไรกลับมาเลย เพราะเขารู้ไงว่า ความเจ็บปวดมันเป็นยังไง  และเขาก็ใจดีพอที่จะไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกแบบนั้น แม้คนนั้นจะเป็นคนที่ทำร้ายเขาก็ตาม คนที่มีความคิดที่ดีกลับกลายเป็นคนที่เสียงดังที่สุด แทนที่จะเป็นคนที่มองความจริงมากที่สุด
อ่านเพิ่มเติม