เขียนอะไรก็ได้ที่อยากเขียน

บางทีรู้สึกแปลกที่ทำไม ความอ่อนโยน ถึงเป็นสิ่งที่หลายครั้งถูกมองข้าม  คนที่มีความอ่อนโยน กลับถูกมองว่าอ่อนแอ ทั้งที่คนที่มีความอ่อนโยน คือคนที่มีความเห็นอกเห็นใจ และ แคร์คนอื่นมากที่สุด กลับโดนเป็นฝ่ายที่ถูกทำร้ายจิตใจอยู่เสมอ  อาจจะเพราะว่าคนอื่นมองว่า ไม่ว่าจะพูดอะไรเขาก็ไม่ตรอกอะไรกลับมา  มันแน่อยู่แล้วที่เขาจะไม่ว่าอะไรกลับมาเลย เพราะเขารู้ไงว่า ความเจ็บปวดมันเป็นยังไง  และเขาก็ใจดีพอที่จะไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกแบบนั้น แม้คนนั้นจะเป็นคนที่ทำร้ายเขาก็ตาม คนที่มีความคิดที่ดีกลับกลายเป็นคนที่เสียงดังที่สุด แทนที่จะเป็นคนที่มองความจริงมากที่สุด

พอดีได้มีวันหยุดหลังปิดบลอค endocrine ไป ตอนแรกว่าจะกลับบ้าน แต่พอดีมีซ้อมงาน เลยอดกลับบ้าน  เลยจะไปเที่ยวเดินห้างแทน แก้เบื่อ ชวนเพื่อนไปคนนึง  ตอนแรกว่าจะไม่ดูหนัง สุขสันต์วันโสด low season พอดีเพื่อนแนะนำมาอีกทีว่าดีมาก  เพื่อนบอกว่า ผีโผล่มานิดเดียว แต่ความจริงคือ กุกริ้ดเกือบทั้งเรื่อง 🙄 ตอนแรกคิดว่าจะเป็นหนังรักทั่วๆไป   แต่พอได้ดูแล้ว คือดันตรงความรู้สึกเราพอดี  ตอนนี้ อายุยี่สิบ เจออะไรเยอะเยะขึ้นมากกว่าแต่ก่อนตอนที่ยังเรียนมัธยม ตอนเรียนเด็ก เรามีสเปค ไม่ใช่แค่แบบคนที่ชอบ แต่หมายถึงเพื่อน หรือคนรอบตัวด้วย  แต่ก่อนเราชอบเพื่อนที่เป็นเด็กเรียน เรียบร้อย พูดเพราะมาก ตอนนี้ก็ชอบอยู่  ชอบคิดว่าถ้าจะอยากอยู่กับใครนานๆ ก็ขอให้เป็นคนแบบนี้แหละ  แต่พอกลับมาดูตัวเอง คนแบบนั้นรอบตัวเราแทบไม่มีเลย  เลยทำให้คิดว่า คำว่าชอบหรือเสปคที่ตั้งไว้ กับ สิ่งที่อยู่กับเราจริงๆมันคนละอย่างกันเลย เพื่อนที่อยู่กับเราตอนนี้ก็พอๆกับเรา ไม่ได้เรียบร้อย ไม่ได้เด็กเรียนอะไรมากมาย ไม่ได้จริงจังมาก ออกแนวสบายๆด้วยซ้ำไป  พอดูหนังจ...